Het schikken van letters

Schrijven is bevrijdend , even een verhaal door een gekleurde bril  mogen zien . Een soort hakselaar  die zware gedachten of ervaringen  versnippert  en recycleert in nieuwe inzichten .De vrijheid om “iets “ te creëren  en dan te denken dat  dat “iets “verder mag leven na  je laatste zucht  . Tijd voor euforie of zinsverbijstering ? Of is het schikken van letters binnen die gedachte ook maar relatief in ons aardse bestaan?

Wat biedt  adrenaline  meer dan een hartklop in crescendo ? Enkele geboetseerde schrijfsels , wat plastische prentkunst in bevlogenheid gebaard . Weinig parels tussen veel luchtbellen . Een neergeslagen adem op gepolijste dromen die de morgen niet halen . Gezwollen gedachten in ’t kwadraat . Adieu , parade van mijn opus Hercules , nog net wat licht gevangen in de schaduw van de euforie.

En dat beetje licht schept  het nodige inzicht om het  nut van het schrijven in het juiste perspectief te plaatsen . Het maakt mij gelukkig of lyrisch of ……totaal ondergeschikt als je kind straks thuiskomt van school en vraagt :” Mama , wat eten we? “