Overgang

Een dame  bracht een bezoek aan het kunsthuis . Ze was moeilijk te been . Ze bekeek de schilderijen aandachtig en er ontstond een integere doch spontane interactie tussen ons . Ze vertelde dat ze vroeger een actief , druk-druk leven had tot haar lichaam aangaf dat het genoeg was . Ze werd  bedlegerig en de lange uren werden gevuld met  lichamelijke beperkingen en nadenken over wat verkeerd ging en hoe ze deze situatie kon ombuigen naar een zinvol , bevredigend bestaan. Ze vertelde dat ze  dankbaar was voor de ” OVERGANGSFASE” , voor het sterven van een  stuk van haarzelf naar de hergeboorte van een ruimere geest . Deze dame analyseerde de schilderijen op een persoonlijke en diepgaande manier . “Wat heb je jouw schrijversnaam goed gekozen : Melike , Me-like , haha,  eerst van jezelf houden in alle beperkingen , situaties , veranderingen  , dat is de sleutel ” zei ze .  O zo had ik mijn naam nog nooit bekeken . We gierden het uit . Ze liet een diepe indruk na .

Door deze ontmoeting werd ik terug  met de teletijdmachine van professor Barabas naar het verleden gekatapulteerd . Een zevental jaren geleden kocht ik het prachtige boek ” Leven als een soefi ” door Neil Douglas-Klotz* geschreven . 99 paden van het hart . Meer dan een jaar lang sloeg ik elke dag intuïtief het boek open op een willekeurige bladzijde .Pad 61 was ” OVERGANG ” . De auteur verklaart hierin : dit pad biedt je de mogelijkheid om je te herinneren dat alle bestaan dat enige vorm heeft gedachten , gevoelens, identiteiten en lichamen eindig is en een deur opent naar een andere wereld . Deze overgangen kunnen plaats vinden tijdens een cursus ,een verlies van een job of relatie … In het soefisme heten deze ervaringen van sterven binnen het dagelijkse leven ” fana” het loslaten van een beeld , een concept of de manier  dat we met anderen omgaan . Als we dit bewust beleven , zal het ‘zelf’ dat wederopstanding beleeft meer weerspiegelen van het doel in dit leven dan het gedeelte dat afgestorven is . Neil Douglas -Klotz vervolgt : Misschien biedt dit leven nu een situatie aan waarin iets moet versterven zodat iets anders kan leven .Soms sterft een deel in je af om ruimte te maken voor een nieuw deel te ontwikkelen .

Wat had de dame in het kunsthuisje het pad van “OVERGANG” zinvol vertaalt naar haar eigen leven . En o wat een bevrijding voor ons “stervelingen “dat wij geen angst moeten hebben voor verandering , breuk of evolutie in ons leven , dat sommige luiken van ons innerlijk of uiterlijk leven rijp mogen zijn voor dood en wedergeboorte . Sommige mensen , situatie’s komen in ons leven om ons iets te leren en dan uit ons leven te verdwijnen en andere mensen komen om te blijven . Wat een opluchting dat niet de eerste persoon , situatie of denk-en handelingspatronen in ons leven definitief en  bindend hoeven te zijn . Stof tot zelfreflectie .